O książce: 2015 / „Na świecie nie ma szczęścia, ale jest pokój i wola” – powiedział Puszkin, ale przez lat czuję, że nie ma spokoju, nie ma woli, ale jest, a raczej jest właśnie szczęście, czyli boleśnie ostre uczucie nieopisanej błogości życia. Dzieje się tak z różnych powodów: czasem największych, najbardziej burzliwych, czasem małych, jak ziarenka piasku. Wczoraj obudził mnie jasny i nienasycony śpiew ptaków o świcie. I poczułem szczęście. Jeśli uda mi się napisać prozę, która oddaje ten stan lub chociaż się z nim styka, to jestem najszczęśliwszą osobą!